Vijf dagen oerwoud!
Door: Anne Procee
Blijf op de hoogte en volg Anne
11 Juni 2015 | Suriname, Paramaribo
Goedemorgen!
Oeps, ik dacht dat ik tussendoor nog iets had geschreven, maar mijn laatste blog was alweer bijna een maand geleden! Natuurlijk heeft de tijd niet stil gestaan en heb ik hier volop genoten!
Zo ben ik vorige week woensdag tot en met zondag naar de Voltzberg, Raleighvallen en Blacnhe Marie geweest.. Dat waren vijf dagen lang in de jungle. Het is hier officieel geen jungle, maar oerwoud overigens. Ik mocht echt geen ‘jungle’ zeggen van onze lokale gids, maar wat het verschil tussen oerwoud en jungle is, kon hij mij ook niet uitleggen. De Raleighvallen en Voltzberg waren in ieder geval oerwoud en géén jungle! Haha. Afijn, woensdag werden we thuis opgehaald en vertrokken we richting Witagron, een reis van 5/6 uur over een bauxietweg met veel kuilen en hobbels. Tijdens de busreis werden en natuurlijk aan een stuk door grapjes gemaakt. Zo beweerde Christel op een gegeven moment dat zij altijd het beste én veiligste plekje kiest. (Sorry Christel dit verhaal kan ik het thuisfront niet weerhouden!) Nog geen 5 minuten nadat dit was gezegd trilde het raam links van Christel. De schroef was uit het raam getrild, dus dat zat los, haha! Op zoek naar een stukje touw om het weer vast te maken, gevonden en vastgemaakt en zo konden we weer verder. Even later hebben we het touw toch vervangen voor een schroef en dat ging beter. Helaas waren we nog lang niet bij Witagron, dus door al die hobbels en kuilen trilde ook deze schroef uit het raam. Aan de binnenspiegel hing een knuffelaapje. Ja jullie raden het al, het aapje werd gebruikt om het raam vast te houden. Arm aapje! Maar hij heeft het wel volgehouden tot Witagron!
Witagron is het laatste dorp waar je bereik hebt met je telefoon. Vanaf daar gingen we per boot verder naar Fungu Eiland. Voor het eerst moesten we verplicht de hele reis ons zwemvest aanhouden, maar het was mooi weer dus dat zwemvest zakte natuurlijk steeds verder naar beneden en uiteindelijk hadden we hem uit. Toen de vrouw voorin de boot dit merkte, kregen we het aan onze broek, oeps! Ze zei dat we ons aan de regels moesten houden. ‘Als ik in jullie land ben, moet ik mij ook aan jullie regels houden, dus jullie moeten je nu aan mijn regels houden!’ Hahaha, heerlijk! Het zwemvest ging toch maar weer aan. Verder kwamen we tijdens de bootreis brulapen en kapucijnerapen tegen. Blijft prachtig om deze beesten te zien!
Op Fungu eiland hingen we onze hangmatten op, chillde we nog wat en gingen we lekker eten. We hadden vooraf aangegeven dat we de zonsopgang op de Voltzberg wilden zien. Dit was geen enkel probleem en we zouden de wandeling ’s nachts doen, zodat we ’s morgens op de berg aankwamen. Tijdens het avondeten kregen we de teleurstelling dat de gids de wandeling ’s nachts niet aandurfde, domper! Na wat overleggen en praten met het hoofd van Fungu eiland kwam er eigenlijk nog iets veel leukers uit! … lees verder!
Donderdagochtend gingen we richting de moedervallen van de Raleighvallen. Deze watervallen zijn heel breed, mooi om deze te zien! Hier konden we helaas niet zwemmen vanwege de sidderalen. Na de moedervallen gingen we terug naar Fungu eiland. Hier pakten we onze spullen, althans we pakten onze tassen ‘back tot basic’ in! Onze tassen waren grotendeels gevuld met water voor twee dagen. We gingen namelijk ’s middags richting de Voltzberg wandelen en daar ergens in het oerwoud of op het plateau. (Vlak voor de klim aan de Voltzberg is er nog een lagere kale rots en dit noemt men het plateau) Na bijna 3 uur wandelen door het oerwoud, lees: regelmatig bukken, over/door kreken, over boomstammen heen. kwamen we bij het plateau aan. En daar, daar zie je dan die immense berg die je nog op moet, wauw!!! Op het plateau aten we rijst met kip en besloten we na het eten nog het laatste stukje de Voltzberg op te klimmen en op de top te overnachten. Het betekende wel dat we in het donker de berg gingen beklimmen en op de rotsen zouden slapen, maar we gingen ervoor! Oke, eerst dacht ik echt, nooo ik ben al kapot, maar toen ik daar bovenop die berg stond was ik zooo blij!! Ik had nog helemaal niks van het uitzicht gezien, maar ik genoot al volop! Echt slapen deed ik niet, vrij logisch! Maar toen ik ’s morgens mijn ogen open deed was het al wat lichter. Ik ging er goed voor zitten en daar kwam de zon op, wauw! Alsof langzaam de aarde ontwaakte en daar begon een nieuwe dag. We wandelden terug de berg af. Pas toen zagen we hoe steil de berg eigenlijk echt was! Eenmaal op het plateau aten we een ontbijt en daarna begonnen we weer aan de wandeling terug. Lange wandeling en stukje bootreis verder kwamen we weer bij Fungu eiland. Hier pakten we de rest van onze spullen en gingen we per boot richting Witagron, want vanaf daar moesten we met de auto verder richting Blacnhe Marie. Natuuuuuurlijk hielden wij deze keer netjes onze zwemvesten aan, haha! Bij Witagron gingen alle spullen uit de boot en in de busjes om onze reis te vervolgen. Daar gingen we weer verder over de hobbelige bauxietweg. Na enige tijd sloegen we linksaf en werd de weg smal en echt door het oerwoud. Een smalle weg met regensporen en aardig wat heuvels. Dit is de enige weg richting Blacnhe Marie. Eenmaal daar aangekomen, hingen we onze hangmatten wederom op en ontmoetten we drie van onze huisgenootjes. Leuk om ze daar weer te zien Tijdens het eten brak er echt een wolkbreuk uit, man man wat een regen kwam toen naar beneden! Na het eten ging mijn lampje vrij snel uit, want ik was bekaf!
Zaterdagochtend liepen we na het ontbijt richting de moedervallen van Blacnhe Marie. Toen ik daar aankwam stond ik echt even stil, wauw deze watervallen waren echt prachtig! Best wel hoog en ook super heftig. Heerlijk om water zo te horen kletteren en stromen. Hier konden we wel even in de waterval zitten, dus dat deden we ook lekker Die middag deden we niet zo veel, maar dat was eigenlijk ook best lekker. Aan het einde van de middag gingen we paintballen. Wat heb ik gelachen joh, haha! We schoten met acht man bijna 3000 paintballetjes op elkaar. Juist, dat heeft geresulteerd in een aantal blauwe plekken, maar daar komen we ook wel weer overheen! Na het eten deden we gezellig met onze groep en huisgenootjes, want het was alweer de laatste avond!
Zondag was namelijk alleen maar terugreizen richting Paramaribo. De trip zat er al weer op en het ging zooo ontzettend snel! Ondanks dat ik onwijs heb genoten, was ik ook wel weer blij om in een bed te slapen en te kunnen douchen, haha, verwend??
Dit was mijn laatste grote trip, want inmiddels heb ik nog 10 dagen in Suriname en over 2,5 week ben ik thuis bij jullie in Nederland! My god, de tijd gaat hier echt zo snel he! Stiekem kijk ik er wel naar uit om jullie allemaal weer te zien en knuffelen hoor! Nog even volhouden en dan zien jullie mij in levende lijven en gaan jullie deze verhalen nog 100x horen, haha!
Liefs!
Oeps, ik dacht dat ik tussendoor nog iets had geschreven, maar mijn laatste blog was alweer bijna een maand geleden! Natuurlijk heeft de tijd niet stil gestaan en heb ik hier volop genoten!
Zo ben ik vorige week woensdag tot en met zondag naar de Voltzberg, Raleighvallen en Blacnhe Marie geweest.. Dat waren vijf dagen lang in de jungle. Het is hier officieel geen jungle, maar oerwoud overigens. Ik mocht echt geen ‘jungle’ zeggen van onze lokale gids, maar wat het verschil tussen oerwoud en jungle is, kon hij mij ook niet uitleggen. De Raleighvallen en Voltzberg waren in ieder geval oerwoud en géén jungle! Haha. Afijn, woensdag werden we thuis opgehaald en vertrokken we richting Witagron, een reis van 5/6 uur over een bauxietweg met veel kuilen en hobbels. Tijdens de busreis werden en natuurlijk aan een stuk door grapjes gemaakt. Zo beweerde Christel op een gegeven moment dat zij altijd het beste én veiligste plekje kiest. (Sorry Christel dit verhaal kan ik het thuisfront niet weerhouden!) Nog geen 5 minuten nadat dit was gezegd trilde het raam links van Christel. De schroef was uit het raam getrild, dus dat zat los, haha! Op zoek naar een stukje touw om het weer vast te maken, gevonden en vastgemaakt en zo konden we weer verder. Even later hebben we het touw toch vervangen voor een schroef en dat ging beter. Helaas waren we nog lang niet bij Witagron, dus door al die hobbels en kuilen trilde ook deze schroef uit het raam. Aan de binnenspiegel hing een knuffelaapje. Ja jullie raden het al, het aapje werd gebruikt om het raam vast te houden. Arm aapje! Maar hij heeft het wel volgehouden tot Witagron!
Witagron is het laatste dorp waar je bereik hebt met je telefoon. Vanaf daar gingen we per boot verder naar Fungu Eiland. Voor het eerst moesten we verplicht de hele reis ons zwemvest aanhouden, maar het was mooi weer dus dat zwemvest zakte natuurlijk steeds verder naar beneden en uiteindelijk hadden we hem uit. Toen de vrouw voorin de boot dit merkte, kregen we het aan onze broek, oeps! Ze zei dat we ons aan de regels moesten houden. ‘Als ik in jullie land ben, moet ik mij ook aan jullie regels houden, dus jullie moeten je nu aan mijn regels houden!’ Hahaha, heerlijk! Het zwemvest ging toch maar weer aan. Verder kwamen we tijdens de bootreis brulapen en kapucijnerapen tegen. Blijft prachtig om deze beesten te zien!
Op Fungu eiland hingen we onze hangmatten op, chillde we nog wat en gingen we lekker eten. We hadden vooraf aangegeven dat we de zonsopgang op de Voltzberg wilden zien. Dit was geen enkel probleem en we zouden de wandeling ’s nachts doen, zodat we ’s morgens op de berg aankwamen. Tijdens het avondeten kregen we de teleurstelling dat de gids de wandeling ’s nachts niet aandurfde, domper! Na wat overleggen en praten met het hoofd van Fungu eiland kwam er eigenlijk nog iets veel leukers uit! … lees verder!
Donderdagochtend gingen we richting de moedervallen van de Raleighvallen. Deze watervallen zijn heel breed, mooi om deze te zien! Hier konden we helaas niet zwemmen vanwege de sidderalen. Na de moedervallen gingen we terug naar Fungu eiland. Hier pakten we onze spullen, althans we pakten onze tassen ‘back tot basic’ in! Onze tassen waren grotendeels gevuld met water voor twee dagen. We gingen namelijk ’s middags richting de Voltzberg wandelen en daar ergens in het oerwoud of op het plateau. (Vlak voor de klim aan de Voltzberg is er nog een lagere kale rots en dit noemt men het plateau) Na bijna 3 uur wandelen door het oerwoud, lees: regelmatig bukken, over/door kreken, over boomstammen heen. kwamen we bij het plateau aan. En daar, daar zie je dan die immense berg die je nog op moet, wauw!!! Op het plateau aten we rijst met kip en besloten we na het eten nog het laatste stukje de Voltzberg op te klimmen en op de top te overnachten. Het betekende wel dat we in het donker de berg gingen beklimmen en op de rotsen zouden slapen, maar we gingen ervoor! Oke, eerst dacht ik echt, nooo ik ben al kapot, maar toen ik daar bovenop die berg stond was ik zooo blij!! Ik had nog helemaal niks van het uitzicht gezien, maar ik genoot al volop! Echt slapen deed ik niet, vrij logisch! Maar toen ik ’s morgens mijn ogen open deed was het al wat lichter. Ik ging er goed voor zitten en daar kwam de zon op, wauw! Alsof langzaam de aarde ontwaakte en daar begon een nieuwe dag. We wandelden terug de berg af. Pas toen zagen we hoe steil de berg eigenlijk echt was! Eenmaal op het plateau aten we een ontbijt en daarna begonnen we weer aan de wandeling terug. Lange wandeling en stukje bootreis verder kwamen we weer bij Fungu eiland. Hier pakten we de rest van onze spullen en gingen we per boot richting Witagron, want vanaf daar moesten we met de auto verder richting Blacnhe Marie. Natuuuuuurlijk hielden wij deze keer netjes onze zwemvesten aan, haha! Bij Witagron gingen alle spullen uit de boot en in de busjes om onze reis te vervolgen. Daar gingen we weer verder over de hobbelige bauxietweg. Na enige tijd sloegen we linksaf en werd de weg smal en echt door het oerwoud. Een smalle weg met regensporen en aardig wat heuvels. Dit is de enige weg richting Blacnhe Marie. Eenmaal daar aangekomen, hingen we onze hangmatten wederom op en ontmoetten we drie van onze huisgenootjes. Leuk om ze daar weer te zien Tijdens het eten brak er echt een wolkbreuk uit, man man wat een regen kwam toen naar beneden! Na het eten ging mijn lampje vrij snel uit, want ik was bekaf!
Zaterdagochtend liepen we na het ontbijt richting de moedervallen van Blacnhe Marie. Toen ik daar aankwam stond ik echt even stil, wauw deze watervallen waren echt prachtig! Best wel hoog en ook super heftig. Heerlijk om water zo te horen kletteren en stromen. Hier konden we wel even in de waterval zitten, dus dat deden we ook lekker Die middag deden we niet zo veel, maar dat was eigenlijk ook best lekker. Aan het einde van de middag gingen we paintballen. Wat heb ik gelachen joh, haha! We schoten met acht man bijna 3000 paintballetjes op elkaar. Juist, dat heeft geresulteerd in een aantal blauwe plekken, maar daar komen we ook wel weer overheen! Na het eten deden we gezellig met onze groep en huisgenootjes, want het was alweer de laatste avond!
Zondag was namelijk alleen maar terugreizen richting Paramaribo. De trip zat er al weer op en het ging zooo ontzettend snel! Ondanks dat ik onwijs heb genoten, was ik ook wel weer blij om in een bed te slapen en te kunnen douchen, haha, verwend??
Dit was mijn laatste grote trip, want inmiddels heb ik nog 10 dagen in Suriname en over 2,5 week ben ik thuis bij jullie in Nederland! My god, de tijd gaat hier echt zo snel he! Stiekem kijk ik er wel naar uit om jullie allemaal weer te zien en knuffelen hoor! Nog even volhouden en dan zien jullie mij in levende lijven en gaan jullie deze verhalen nog 100x horen, haha!
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
